Տիգրան Արտյուշայի Հայրապետյանը հայ քաղաքագետ, լրագրող, միջազգայնագետ-վերլուծաբան էր։
Ծնվել է 1964 թվականի մարտի 18-ին Երևանում, Հայկական ԽՍՀ։ Աշխատել սկսել է 16 տարեկանից։
Ավարտել է ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի արաբագիտության բաժինը։ Ավարտել է Հաբիբ Բուրգիբի անվան Կենդանի լեզուների թունիսյան ինստիտուտը։ Արցախյան շարժման ուսանողական առաջնորդներից մեկն էր։
Գլխավորել է Երևանում իր կողմից հիմնված քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների կենտրոնի աշխատանքը։ 1991 թվականից Տիգրան Հայրապետյանի հրապարակախոսական հոդվածները և վերլուծաբանական նյութերը կանոնավորապես տպագրվում էին Հայաստանի և Եվրոպայի մամուլում։
Անապատի հազար տարի
Կարդալով այս հատվածը, որը գրվել է 1995 թվականին, տեսա ուղիղ համեմատականներ մեր պետության ներկա իրավիճակի հետ։
Այստեղ հեղինակը անդրադառնում է արտագաղթին։ Ասում է, որ շատ մարդիկ ձեռքերը թափ տալով լքում են և այն մարդկանց, ովքեր մնացել են Հայաստանում, կարծես թե հեգնանքով են դիտարկում, կարծես թե cankanalov cuyc tal te mnacoxnern en vchrel erkri chakatagiryնրանք են ընտրել երկրի ճակատագիրը։
Մեր երկիրը անվանում է անապատ, որտեղ հազար տարիներով aprel են մարդիկ, սակայն ոչ ոք փոփոխություններ չի կարողացել կատարել և միայն Աստծո կողմից շնորհ են ընկալել հայրենիքը, և հաեմատում այդ մարդանց Ներոնի հետ, ով վառեց քաղաքը, որպեսզի հիանար վառվող քաղաքով։
grete hazar tari petakanutyun chunenaly hamematum e anapati het qani vor mardik chen karoxacel popoxutyunneri gnal ev miayn astco shnorh en ynkalel hayreniqy ev aproxneri arkacaxndrutyuny erb vochnchacnum ein amen arjeq , hamematum e ynkalel hayreniqy aproxneri arhamematum e Neroni ayn qayli hetov varec qaxaqy vorpeszi
tesner varvox qaxaqi patkery
Xoselov naev amur himqeri bacakayutyan masin, hexinaky sheshtum e vor nuynisk amenaankrkneli varpetnery chen karox avazi vra palat kertel, ev aydpes el erbeq anapatum taxhar chi karucvumԱսում է որ հայերը ունեն անկրկնելի ճարտարապետներ և վարպետներ, բայց վերջիններս նույնիսկ չգիտեն ավազի վրա պալատ կերտել, քանի որ երբեք չեն օգտագործել իրենց հմտությունները և այդ իսկ պատճառով <<Տաճար>> երբեք չի կառուցվել այս անապատում։
indz hamar arancqayin mitq e mnum hodvaci ezrapakic naxadasutyuny vor hoxy vorpes erknayin pargev anarjanin chi handurjum.
Չի եղել մեկը ով կկարողանա Տախտակը ճիշը օգտագործի, որ հավատողները հավաքվեն իր շուրջը։ Բոլորը ապրել են անցյալի պարգևները հիշելով, սակայն հողը երբեք անարժանների չի հանդուրժում։
Պատմության թատերաբեմը ժամանակին ու պատվով լքած աքքադների՝ ժամանակին նշմարած ջրերից վերջինը բավական պղտորելուց
հետո, աշխարհի հնագույն ժողովուրդներից մեկի մի ստվար հատվածը, Պիղատոսի
հպարտ ու անմեղ կեցվածքն ընդունած կենսատու հեղուկի վերջին կաթիլները ձեռքերը լվանալու վրա սպառելով, ինքնաօտարվում է հայրենիքի ապագայի նկատմամբ
պատասխանատվությունից:
Ուզում եք դա անվանեք Անիի լքված ու չվերականգնված Քառասուն Եկեղեցիների փլատակների անեծքը, բայց ցանկացած մեղքի տակից կարելի է
դուրս գալ, եթե յուրաքանչյուր սերունդ ինքնամոռաց ինքնարդարացմամբ նոր մեղքի
չդիմի:
Մեծ հայտնագործություն չէ եւ Իմաստության բոլոր աղբյուրներում արձանագրված է,
որ հողը Երկնային պարգեւին անարժանին չի հանդուրժում:
Ամենահագեցած ճամփորդությունն էլ հոգնեցնում է, առավել եւս երբեմնի ջրի փոխարեն արյան լեղի խմող ժողովրդի ճամփորդությունը:
Աննա Խաչատրյան 