Աննա Խաչատրյան

Our personalities are what the outside world uses to judge us. Sure there are so many people who judge without knowing someone just because of rumors. How many times we thought bad about someone just because one of our friends had not a good opinion about him. I don’t feel it right. We can’t judge people just because of someone’s opinion.

Of course there are people who have really bad personality and all the rumors turned out to be truth. So what can we do to not being that one person who has a bad personality?

CAN A PERSON CHANGE HIS PERSONALITY?

Sure he can. This is really hard to become a new person, but there is nothing impossible. If someone want to change his personality then he will. Our environment influences our character, so we have to get rid of those who influence us badly. Without realizing it , we always become like those with whom we communicate. Its really important.

WHAT PERSONALITY TRAIT DO YOU WISH YOU HAD?

I would like to be a kind person. I believe that kindness can save the world. Also I would like to be hardworking, i’m such a lazy person and it’s hinders me so bad. I’m doing my best to become that one person i want to be. It’s so much harder than i thought, but i believe that some day my dream will become the truth.

WHAT PERSONALITY TRAITS IN OTHER PEOPLE DO YOU HATE?

I truly hate mean , lazy and judgemental people. They are so toxic and every time after talking to them i feel so bad. I also hate people who admit they’re wrong but won’t change. And people who are always chronically late.mean, come on.  Set your watch early or something!   It’s one thing if it’s just every now and then, but all the time?  That’s just disrespectful of me and my time.


WHICH OF YOU PERSONALITY TRAITS HAS BEEN THE MOST USEFUL?

My sense of humor, my ability to listen, and my willingness to laugh at my own jokes.Confidence, Persistence and always aiming for the top for If I fail at least I know I tried!My organization skills, my discipline and my intelligence. Also my absolute focus. It is when I decide to do something, I will definitely go get it and make it happen, regardless of obstacles.

I am also proud of being able to take in a lot of information then use it to come up with so many ingenious ideas and solutions for my problems.

I wish everyone could be kind and respectful and non of us has problem with each other.

Nowaday Internet has a great influence on our lives. We spend most of our times in Internet and many of us don’t even notice they’re addicted to it. But there are many things that we can do without Internet.

Thinking a lot about that i felt on my own skin that i become more communicable and spend more time with my friends and family. Also not using Internet increases my wish to read, create, make great plans for my future and discover my own self more and more. I also noticed that i get out of my depression.

Moreover, internet can be such a toxic place , but there are some pluses.It is a grate source of information that no book can give us. We can use Internet in order to fulfil our wishes and getting all the informative, positive, and simply useful things for us. we can communicate with people abroad, learn new languages, get acquainted with other cultures and their people’s opinions.

Լճակ, ինչու՞ են ապշած
Ու չեն խայտում քո ալիքները,
Միթե՞ հայելուդ մեջ կարոտով
Մի գեղեցկուհի նայեց:

Եվ միթե զմայլվում են
Ալիքներդ երկնքի կապույտից,
Եվ այն ամպերով լուսափթիթ,
Որ նման են փրփուրիդ:

Մելամաղձոտ իմ լճակ,
Քեզ հետ լինեմ մտերիմ,
Սիրեմ ես էլ քեզ նման,
Գրավվել, լռել ու խոկալ:

Որքան դու ունես ալիքներ
Ճակատս այնքան ունի խոկեր,
Որքան դու ունես փրփուրներ՝
Սիրտս այնքան ունի բյուր խոցեր:

Եվ եթե գոգիդ վրա թափվեն
Աստղային երկնքի բույլերը,
Չես կարող դու նմանվել,
Հոգուս, որ անհուն բոց է:

Այնտեղ աստղերը չեն մեռնի,
Այնտեղ ծաղիկները չեն թառամի,
Այնտեղ ամպերը չեն թրջի,
Երբ խաղաղ եք դու և օդը,

Լճակ, դու ես թագուհիս,
Եթե անգամ քամուց կնճռոտվես,
Դարձյալ խորքդ խռով ես պահում
Ինձ պահում ես դողդողալով:

Շատերն ինձ մերժեցին,
Ասին քնար ունեմ.
Մեկը՝ դողդոջ է, գույն չունի,
Մյուսնել ասաց՝ մեռնում է:

Ոչ ոք չասաց՝ Հեյ տղա,
Արդյոք ինչու՞ ես մարում,
Երբ դեռ երիտասարդ ես,
Քեզ սիրեմ, չմեռնես:

Ոչ ոք չասաց՝ այս տղայի
Պատռենք սիրտը տրտում,
Նայեք ինչեր գրված կան
-Այնտեղ հրդեհ կա, ոչ թե մատյան:

Այնտեղ կա մոխիր… հիշատակ…
Ալիքներդ թող հույզին, լճակ,
Ու քո կարոտած խորքի մեջ
Մի հուսահատ նայեց…

Նո՜ր է կարոտս հիմա. հուր է կարմիր ու հրդեհ։
Նո՜ր է հմայքը, որով դու ուզում ես կախարդել,
Հո՛ւր ես դարձել ու կրակ, փայլ ես կարմիր ու փրփուր,
Ինչպես օրերը այս տաք, ինչպես օրերը պուրպուր։

Շուրջդ օրերը վառվում ու հոլովվում են արագ՝
Օրերը տո՜թ ու այրող, ինչպես նայվածքդ հրակ։
ինչպե՞ս երգեմ, չգիտեմ, կարմիր հմայքը քո այս,
Ինչպե՞ս ասեմ աշխարհին, որ աշխարհում արդեն կաս…

Հեղինակը պատմում է իր նոր կարոտի մասին, որը այնքան տաք է, որ կրակի պես այրում է իրեն: Որ իր կարոտը նման է կրակի` կարմիր, վառ հրագույն: Նա փորձում է աղջկան էլ նկարագրել այդ բառերով, նկարագրում է հայացքը վառ երանգներով, բայց չի հասկանում, թե ինչպես իր հոգու բառերով նկարագրի աղջկան, նա փնտրում է բառեր, անընդհատ փնտրում և չի կարողանում գտնել: 

Հրաշալի պատմվածք էր՝ միակողմանի, բայց միևնույնժամանակ ինքնամոռաց սիրո մասին։

 Պատմվածքը սկսվում է այսպես․ հայտնի վիպասանը երեքօրյա ճամփորդությունից հետո վերադառնում է Վիեննա, ապա հիշում է, որ այդ օրը իր ծննդյան օրն է։ Վերադառնում է տուն և տեսնում, որ իրեն նամակ է եկել։
Նամակի վրա անուն չկար, ծրարի վրա՝ նույնպես։ Մոտ 30 էջ էր։
Սկսվում էր «Քեզ՝ ինձ երբեք չճանաչողիդ» տողերով։
Նամակի առաջին տողը կարդալուց հետո իր մեջ հետաքրքրություն է առաջանում, և նա շարունակում է կարդալ։
Նամակում մի սիրո պատմություն էր, որը մինչև աղջկա մահը գաղտնի է մնացել։ Տարիներ շարունակ, աղջիկը պաշտելու չափ սիրել է գրողին, մի քանի անգամ հանդիպումներ են ունեցել, բայց տղան այդպես էլ չի ճանաչել ու հասկացել աղջկան, այդ պատճառով էլ աղջիկը երբեք չի բացահայտել իր զգացմունքները։ Աղջիկը նամակում գրում է, որ երբեք չի անիծել տղային իրեն փոխադարձ չսիրելու համար և երբեք չի դավաճանել իր ունեցած զգացմունքներին։ 
Ինքը շատ գեղեցիկ կին է եղել, և շատ մարդիկ համակրել ու սիրել են իրեն, բայց ինքը չի ցանկացել ուրիշի հետ երջանիկ լինել։ 
Կինը նամակում պատմում է նաև այն մասին, որ գաղտնի է պահել իրենց տղայի գոյությունը, քանի որ մտածել է, թե գրողը չի հավատա, որ իրենց տղան է։ Տղան մահացել է մոր մահից մեկ օր առաջ լուրջ հիվանդությունից, իսկ մայրը՝ հենց գրողի ծննդյան օրը։ Կինն ամեն տարի գրողին ծննդյան օրվա առթիվսպիտակ վարդեր է ուղարկել, իսկ վերջինս չի իմացել, թե ով է ուղարկում ծաղիկները։ կինը նամակում խնդրում է․ 
«Սիրելի՛ս, լսի՛ր, խնդրու՛մ եմ քեզ, սա իմ առաջին ու վերջին խնդրանքն է քեզ… կատարի՛ր այն հանուն ինձ. Ամեն տարի, քո ծննդյան օրը (քանի որ դա այն օրն է, երբ մտածում են քո մասին) գնի՛ր վարդեր և դի՛ր դրանք կապույտ ծաղկամանի մեջ»: 

Դուր եկած հատվածները․

«Չ՞է որ չկա ավելի սարսափելի բան, քան մենակությունը մարդկանց մեջ»։
«Միայն դու, որ չէր ճանաչում ինձ, և ում ես միշտ սիրել եմ»։

Իմ կարծիքը

Իմ կարծիքով, պետք չի ինչ-որ մեկին սիրել ավելի շատ, քան սեփական եսդ։ Իսկ ինչ վերաբերում է ընդհանուր պատմվածքին, լի էր էմոցիաներով և չափազանց հետաքրքիր էր․ շատ հավանեցի։ Մի քանի ընկերուհիներիս խորհուրդ տվեցի, որ կարդան, ևբոլորն էլ շատ հավանեցին։

Պատմվածքը՝  այստեղ։

Բավականին ճիշտ և խելացի հոդված էր, կարող եմ ասել, որ լիովին համամիտ եմ Թումանյանի հետ։ Այո՛, անհատներ կան, որ կարող են իրենց ունեցած հարստությամբ աշխարհը շրջել և անհատներ էլ կան, որ նույնիսկ սովի և աղքատության մեջ իրենց եսը չեն կորցնում։ Պետություններն էլ մարդկանց նման են՝ կան պետություններ, որ իշխանության և զենքի միջոցով աշխարհում մեծ դեր ունեն, բայդ առանց դրա ոչինչ են, և կան հայերի նման ժողովուրդներ, որ իրենց պատմության մշակույթի շնորհիվ են վեր բարձրանում։ Եվ որքան էլ ժողովուրդն ու երկիրը ապրի մշակույթով, կան մարդիկ, ովքեր ապրում են այդ ժողովրդի կյանքն ու պատմությունը։ Լինում են նաև այնպիսի դեպքեր, երբ ժողովրդի մեջ առանձնանում են հոսանքներ և փորձում են ժողովրդին այս ու այն կողմ քաշել, սակայն ոչ հաճախ է դա հաջողվում։ Եվ եկեք յուրաքանչյուրս մեր խելքն ու դատողականութունը ունենանք ու չթողնենք, որ ինչ որ մեկը իր ձեռքերը մոտեցնի ՄԵԶ։

Կարող եմ ասել, որ մեր՝ հայերիս հոգին հենց Հայաստանի մեջ է։ Ամեն մի քարի, սարի, ավազահատիկի մեջ, յուրաքանչյուր լավ ու վատ մարդու մեջ, քանի որ հենց Հայաստանն է մեր ուժի գլխավոր աղբյուրը, և եթե սկսենք գնահատել մեր երկիրը՝ Հայաստանը, մեր ազգակիցներին՝ հայերին, աշխարհում շատ բաների կհասնենք։ 

Hey, I’m Anna and i’m studying in Mkhitar Sebastatsi educational complex from grade 10. To be honest, those 3 years were the best years of my boring life. I met my best friends here and i hope we’ll be friends after our graduation. I met a lot interesting people in here and of course I learned that there can be more than just a working relationship between a teacher and a student .They treat you like their friend ,not just a student.It’s funny how we all start from the same beginnings but end up in completely different places in life.Next week, I’ll have my last few lessons, say my final goodbyes to classmates and teachers, and eventually graduate with all my peers. This school taught me a lot.I learned to respect the opinions of others. I learned to communicate with different types of people.

I do really love this school so much and the fact that it’s my last week here makes me sad. I’m gonna miss all my teachers, classmates and sure i’ll miss our hang outs with my friends. There are teachers who put so much effort into their classrooms, inspiring and empowering their students to learn and succeed.These are the teachers who are the hardest to say goodbye to. But i have to do that.

Goodbye my MSKH.

Sandrine: Dis-moi, tu connais bien la géographie?

— Ասա ինձ, դու լա՞վ գիտես աշխարհագրություն։

Léon: Euh… Oui… Assez bien…

— Այո… Բավականին լավ…

Sandrine: Tu connais une ville qui s’appelle… Lódź? Je ne sais pas comment on prononce!

— Դու գիտե՞ս մի քաղաք, որը կոչվում է ՝ Լոդզ։ Չգիտեմ, ինչպես արտասանել։

Léon: Mais oui, bien sûr, c’est en Pologne. Mais les Polonais ne prononcent pas comme ça!

— Այո, իհարկե, այն Լեհաստանում է, բայց լեհերը այդպես չեն արտասանում։

Sandrine: Tu sais où c’est, exactement? Je ne connais pas cette ville.

— Դու կոնկրետ գիտե՞ս, թե որտեղ է այն։ Ես չգիտեմ այդ քաղաքը։

Léon: Mais si, c’est la ville du cinéma polonais! Tous les grands cinéastes polonais ont travaillé à… Lódź. Polanski, par example, ou Wajda.

— Այո, այն համարվում է լեհական կինոյի քաղաք։ Լեհ մեծ կինոգործիչները աշխատել են ՝ Լոջում: Օրինակ ՝ Պոլանսկին, կամ Վայդան։

Sandrine: C’est que Polanski?

— Սա Պոլանսկի՞ն է։

Léon: Tu ne connais pas Polanski? C’est un très grand cinéaste d’origine polonaise! Tu ne sais rien, ma parole!

— Դու Պոլանսկիին չգիտե՞ս։ Նա հայտնի լեհական ծագում ունեցող կինոգործիչ է։ Դու ոչինչ չգիտես, ոչ մի խոսք։

Sandrine: Mais si, je ne connais pas le cinéma, c’est tout… Je connais les langues étrangères. À mon tour! Tu sais comment on dit ”être” en finnois?

— Այո, ես չգիտեմ կինոյի մասին… Այսքանը։ Ես գիտեմ օտար լեզուներ։ Իմ հերթն է։ Դու գիտես, թե ինչպես ասել «լինել» ֆիններենով։

Léon: Non, je ne sais pas, je ne parle pas finnois!

— Ոչ, չգիտեմ, ես չեմ խոսում ֆիններեն։

Sandrine: Tu ne sais rien, ma parole! Moi, je sais! Ça se dit ”olla”!

— Դու ոչինչ չգիտես։ Ես գիտեմ։ Ասում են «olla»։

Léon: C’est impressionnant! Tu connais beaucoup de langues?

— Շա՜տ տպավորիչ է։ Ինչքա՞ն լեզու գիտես։

Sandrine: Oh oui! Je connais le finnois, l’allemand, l’espagnol, l’italien…

— Այո։ Գիտեմ ֆիններեն, գերմաներեն, իսպաներեն և իտալերեն։

Léon: Et toi, quels pays est-ce que tu connais?

— Իսկ դու, ի՞նչ երկրներ գիտես։

Sandrine: Je connais… Euh…

— Ես գիտեմ…

Léon: Si je comprends bien, tu parles plusieurs langues, mais tu ne connais pas beaucoup de pays… Tu vois, moi, c’est la contraire. Par exemple, je connais bien la Pologne, mais je ne sais pas prononcer le nom de cette ville polonaise… Je connais bien la géographie parce que je voyage beaucoup… Je ne sais pas pourquoi je ne parle pas bien les langues étrangères.

— Ոնց հասկացա, դու խոսում ես տարբեր լեզուներով, բայց շատ երկրներ չգիտես։ Տեսնում ես, ես քո հակապատկերն եմ։ Օրինակ ես լավ գիտեմ Լեհաստանը, բայց չգիտեմ, թե ինչպես արտասանեմ այդ լեհական քաղաքի անունը։ Ես լավ գիտեմ աշխարհագրություն, որովհետև ես շատ եմ ճամփորդում։ Չգիտեմ, թե ինչու ես այդքան շատ օտար լեզուներով չեմ խոսում։

Sandrine: Moi, je sais pourquoi ! C’est parce que tu n’as pas de bon prof*.

— Ես չգիտեմ, թե ինչու։ Որովհետև դու լավ ուսուցիչ չես ունեցել։ 

Léon: C’est peut-être vrai. Justement, tu connais un bon professeur d’anglais?

— Միգուցե։ Ի դեպ, անգլերենի լավ ուսուցչի գիտե՞ս։

Sandrine: Oui, je connais un bon professeur: moi!

— Այո, ես լավ ուսուցչի գիտեմ, ես եմ։

1.Vous mangez du poulet? — Non, nous ne mangons pas de poulet.

2.Tu prends de l’eau? — Non, je ne prends pas d’eau.

3.Ils boivent du thé? — Non, ils ne boivent pas de thé.

4.Elle achète de l’huile? — Non, elle n’achète pas d’huile.

5.Tu veux de la crème? — Non, je ne veux pas de crème.

2.Complétez par «plus» ou «plus de (d’)».

1.Il est plus petit que son frère.

2.Elle a plus d’amis que sa sœur.

3.Nous avons plus de clients que le mois dernier.

4.Balzac est un écrivain plus connu que Bossuet. 

5.Les Français boivent plus de vin que les Dannois. 

6.Il y a plus de pistes de ski dans les Alpes que dans les Pyrénées.

7.Florence parle plus lentement qu’Isabelle.

3.Complétez par «aussi» ou «autant de (d’)».

1.Je suis aussi grand que mon frère.

2.Le château de Fontainebleau est aussi intéressant que le château de Versailles.

3.Il y a autant de touristes à Rome qu’á Paris.

4.Lucie a autant d’expérience que Benjamin.

5.Nous avons autant de clients que d’habitude.

6.Je suis aussi fatigué qu’hier.

7.Béatrice est aussi compétente que Nadège.

8.Blaise conduit aussi prudemment que Valentin.

4.Voici deux voyages organisés. Comparez-les en faisant des phrases. Finalement, quel voyage est le plus intéressant et le plus agréable?

Le premier voyage est plus court que la deuxième. Il y a autant de personnes dans le premier groupe que dans le deuxième groupe. Dans le deuxième voyage ils peuvent visiter plus de villes que dans le premier voyage. Les hôtels ont autant d’étoiles dans le premier voyage que dans le deuxième. Le deuxième voyage coûte beaucoup plus cher que le premier. 

Le deuxième voyage est plus intéressant et plus agréable que le premier voyage.

5.Comparez deux villes de votre pays : nombre d’habitants, musées, équipments sportifs, avantages et incovénients…

Érevan est plus d’habitants que Gyumri. Érevan a autant de musées que Gyumri. Érevan a plus d’équipments sportifs que Gyumri. Érevan a autant d’avantages que Gyumri.