Հոկտեմբերի 16-ին,ժամը 10։00 , 15 հոգանոց կազմով մեկնեցինք Ստամբուլ: 30 ժամանոց ճանապարհը շատ արագ անցավ եւ ամսի 17-ի երեկոյան մենք արդեն տեղում էինք։ Մեզ դիմավորեցին մեր ընտանիքների եւ ճանգստանալուց հետո մի քանի ընտանիքներով դուրս եկանք զբոսնելու:
Երկրորդ օրը մենք այցեքեցինք «Դորմաբահչե» պալատը: Իսկապես շատ գեղեցիք է: Երբ քայլում ես պալատի միջանցքներով, կարծես վերադարձել ես հին ժամանակները: Այդ պահին մեծ ցանկություն է առաջանում մնալ այստեղ իմչքան հնարհավոր է երկար:
Կոմիտասյան երեկոները
Բառերն ավելորդ են: Մենք անցկացրեցինք հրաշալի Կոմիտասյան երեկոներ: Թատրոնը ամբողջովին լցված եր մարդկանցով: Բոլորը ծապահարում եին, քանի որ դա իսկապես հրաշալի էր: Ցանկություն էր առաջանում անվերջ լսել այդ երաժշտությունը:
Հաջորդ օրերը մենք այցելեցինք տարբեր գեղեցիկ վայրեր:
Ամսի 22-ին, մենք նեկնեցինք դեպի տուն: Վերադարձը շատ դաժան էր: Հասել ենք տեղ 50 ժամում 30 փորարեն: Թուրքիա-Վրաստան սակմանին մենք կանգնել ենք 14 ժամ։ Շատ ցուրտ էր, բոլորս հոգնած էինք: Սպասել ենք 14:00-04:00: Վրաստան-Հայաստան սահման: Հասկանալով որ նորից կարող է 14 ժամ սպասենք, մենք փոխեցինք մեքեման: Հասել ենք տուն ամսի 24-ի գիշերը:
Ամփոփում
Ստամբուլը իմ մոտ թողըց շատ դրական տպավորություն: Շատ հիասքանչ քաղաք էր: Դարոցի երեխաները շատ լավն են եւ հույսով եմ մեր շփումը կպաճպանվի:
Ընտանիք
Իմ ընտանիքը լավն էր, եթե հաշվի չառնենք այն փաստը, որ նրանք շատ փնթի էին եւ ամեն օր ես նրանց տանը ուտում էի միայն պանիր, քանի որ ուրիշ բան չէին տալիս: Նրանց հետ շփվելը բարդ էր, քանի որ հայերեն գիտեր մենակ Լենամ եւ նա շատ հաճախ չէր թարգմանում ասածները: Նրանք շատ բարի եւ լավ մարդիկ են , փորձում էին ամենինչ աներ, որ դս ինձ ազատ զգամ: Շնորհակալ եմ նրանցից ամենինչի համար:
Մի քանի նկար այնտեղից:









